Category: Literatura piękna polska

A gdyby tak wszystko zostawić, żyć z dnia na dzień, obserwując tylko ludzi, otoczenie i od czasu do czasu analizować przydatność różnych rzeczy? Proste? Może i tak, ale w dzisiejszych czasach mało realne. W książce Pustostany Doroty Kotas takie życie jest jak najbardziej możliwe, w dodatku stanowi główną oś fabularną i wcale nie wydaje się […]

Ile ludzi, tyle perspektyw. Chociaż nie, punktów widzenia jest o wiele więcej. Przecież potrafimy opowiadać tę samą historię na różne sposoby. Wit Szostak już nie raz czerpał z tego w swojej twórczości pełnymi garściami, ale jego najnowsza książka pt. Cudze słowa uwodzi sensami jeszcze bardziej niż wcześniejsze. Głównym bohaterem jest Benedykt Ryś, który równocześnie jest: […]

Tytułowe Małe Grozy to mazurska miejscowość. Historie, które przytrafiają się tutejszym mieszkańcom są jeszcze bardziej intrygujące niż sama nazwa wsi. Fabuła książki Łukasza Staniszewskiego jest absolutnie niestreszczalna, wpada się w nią całkowicie i przez chwilę żyje się w tamtym świecie: niby trochę takim jak nasz a jednak niesamowicie odmiennym. Przykładowo w Małych Grozach sumienia rozsypują […]

Postacią pierwszoplanową a zarazem narratorką Strupków jest Apolonia Maj, na co dzień Pola. Wychowana w małej, wiejskiej społeczności; kiedy wkroczyła w dorosłość, odcięła się od tego świata. Marzył jej się wielki świat, wyjechała do miasta i zaczęła studia a potem pracę na swoich warunkach. Tylko pytanie, czy jest naprawdę szczęśliwa? Życie w naturalny sposób toczy […]

Mapa Barbary Sadurskiej jest wspaniale nieoczywista. Nie do końca jest powieścią, nie jest też zbiorem opowiadań. Najbardziej pasowałoby tu miano literackich puzzli. Siedem opowiadań-rozdziałów to teksty, które mogą funkcjonować osobno, ale połączone tworzą hipnotyzującą mozaikę. Przyciągają się i odpychają, wypełniają i ograniczają. Wiele też zależy od tego, co czytelnik uzna w danym momencie za najistotniejsze […]

Mylił się ten, kto wieszczył koniec wielkich narracji. Przy obecnym wysypie książek-dygresji, książek-fragmentów (niektórych oczywiście bardzo wartościowych), mało kto chce się odważyć na wielowątkową fabułę, która – uzupełnię – wykracza poza granice literatury gatunkowej. Dominika Słowik świetnie poradziła sobie z tym wyzwaniem. A zresztą, czytając Zimowlę, nie odnosi się wrażenia, że to było wyzwanie – […]

Kto z niecierpliwością czekał na nową fabułę, która ubogaci przeciekawą twórczość Wita Szostaka, ten może poczuć delikatne ukłucie zawodu. Bo w Poniewczasie nie znajdzie typowej fabuły. Albo inaczej: trochę jej znajdzie, ale nie do końca się w niej odnajdzie. Znajdzie natomiast przekraczanie wszelkich literackich granic – w świetnym szostakowym stylu. Ale zacznę od początku, jeśli […]

Franciszek jest dzieckiem osieroconym przez rodziców i jest wychowywany przez siostry zakonne. Takich podrzuconych małolatów w rzeczonym klasztorze znajduje się więcej. Innych szczegółów nie zdradzę, żeby nie psuć zabawy z czytania. Gwarantuję tylko, że zabawa jest przednia! Taka fabuła aż się prosi o tkliwość i małostkowość? Filip Zawada robi coś całkiem innego. Wywraca do góry […]

Bez ceregieli – taka jest książka Macieja Prusa pt. Przyducha. Początek jest bardzo niewinny – główny bohater dostaje klucze do mieszkania swojego znajomego, Filipa Fronta, na czas jego wyjazdu, by podlewać kwiatka. Z czasem czuje się w mieszkaniu coraz swobodniej i zaczyna korzystać z przywilejów bycia gwiazdą, które de facto przysługują Frontowi, a nie jemu. […]

Narratorem we Wróżeniu z wnętrzności jest Bartłomiej, i trzeba tu od razu dodać – Bartłomiej, czyli brat Mateusza; bowiem na każdym kroku podkreśla, że jest głupszym bratem mądrzejszego brata. Bartłomiej w pewnym momencie swojego życia zaniemówił i od tej pory pozostaje pod opieką rodziny.  Nie jest jednak tak głupi, jak to sugeruje w swojej opowieści. […]