Matka Leigh nie żyje, a precyzyjnej: popełniła samobójstwo, ale według nastolatki jej matka wciąż się pojawia – pod postacią czerwonego ptaka. Leigh wyrusza na Tajwan, aby dowiedzieć się czegoś o swojej rodzinie. Tam będzie miała możliwość, by lepiej poznać dziadków, otworzyć wiele sekretów i przemilczanych problemów i w końcu – także zmierzyć się ze swoimi demonami.
Wszystkie kolory moich wspomnień to książka składająca się z emocji. Pisana z perspektywy osoby, która postrzega świat w niestandardowy sposób, której rzeczywistość jest ulepiona z malarskiej wrażliwości, skrytości mieszającej się z odwagą, dostrzegania niedostrzegalnych szczegółów, chwytania możliwości słów i przede wszystkim z relacji, które stają się częścią jej tożsamości.
Fabuła książki jest jak kolaż: barwna, nieco chaotyczna i jednocześnie zapraszająca do wczucia się w tamten świat, w tamtą wrażliwość. Towarzyszy jej taki sposób wyrażania emocji, który nie da się inaczej przyjąć, jak tylko łapczywie chłonąć.
Emily X.R. Pan, Wszystkie kolory moich wspomnień
